Jan en Mieke naar Bali april 2013

          

Andere reisblogs

 Jan en Mieke naar Bali 4 april - 22 april 2013

 

Na de prachtige reis naar Thailand hadden we de smaak te pakken en wilden we graag nog eens naar Zuid Oost Azie.

In 2013 zijn we 25 jaar getrouwd dus leek het ons een perfect idee om daar een huwelijksverjaardagsreis van te maken, in plaats van de huwelijksreis die we toen niet gehad hadden.

We kozen dus romantisch voor Bali. 

Voor onze Thaise reis had ik verschillende dingen opgezocht en zelf geregeld en dat vond ik wel leuk om te doen, en dan bezochten we dingen die we ook echt leuk vonden.

Dus deze keer wilde ik weer zoiets doen. 

Ik ben dus heel veel gaan lezen over Bali, Trip advisor uitgeplozen, blogs gelezen, en zo een lijstje gemaakt van de dingen die we zeker moesten gaan zien. Dan eindeloos gezocht op leuke speciale en betaalbare hotels op verschillende plaatsen en daarna heb ik contact opgenomen met een speciale reisorganisatie die reizen op maat aanbied, Bali Travel  www.balitravel.nl en heb ze al mijn gegevens gegeven en gezegd: dit willen we doen, hier willen we heen, regelen jullie dit.

En dat hebben ze gedaan, alles georganiseerd, de vluchten, de hotels die ik had uitgezocht, de transfers, een gids, alles, en voor een heel betaalbare prijs, dat viel echt niet tegen, goedkoper dan met een reisbureau en nu helemaal precies wat we wilden. 

Dus wij naar Bali.

Op 4 april vertrokken we naar Amsterdam, we vlogen vanaf Schiphol, op 5 april om half 5 in de morgen.

Ik had dus een hotel geboekt, niet ver van het vliegveld, waar we onze auto al die tijd in de garage mochten laten staan, dus dat was wel handig. Vanaf het hotel vertrok er een shuttlebus naar Schiphol, dus alles prettig geregeld. 

5 april 2013

Een lange vlucht naar Kuala Lumpur in Maleisië waar we moesten overstappen, een gigantisch vliegveld waar we een paar uur zoek moesten brengen vooraleer we op een kleiner vliegtuig naar Bali konden overstappen. 

6 april

We komen aan in Denpasar, de hoofdstad van Bali.

We worden opgewacht door een chauffeur met een bord met onze naam op, dat is ons nog nooit gebeurt en stiekem vind ik het wel leuk. 

Hij brengt ons naar ons eerste hotel, Saren Indah in Ubud. Het is wel een stukje rijden en onderweg kijken we onze ogen uit, vooral de talloze, talloze brommertjes vallen op. We tanken wat geld in een automaat want het schijnt dat je dat niet overal op Bali kunt doen, dus liever wat bij de hand hebben.

Ubud blijkt een heel leuk stadje waar we helemaal doorrijden om tot bij ons hotel te raken.

Het ligt op zich wel geweldig, heel rustig op het eind van een weg, en aan de achteringang van Monkey Forest, een van de redenen dat we naar hier kwamen, dus toch wel direct bij het centrum. 

Het hotel is GEWELDIG, temidden van de rijstvelden, met mooie open gebouwen, de eetzaal is bv eigenlijk niet meer dan 4 palen met een dak er op, maar dan weer zo mooi versierd, overal bloemen en planten, het ziet er schattig uit.

 

De kamer is ook geweldig, zowel van buiten als van binnen ziet het er mooi uit, gelijkvloers met een terras dat uitkijkt op rijstvelden.

                                                       

Het terras van onze kamer

Wat ook direct opviel was het verwelkomingsbordje op onze kamer, een leuke attentie, iets wat ik heel erg kan waarderen. 

                                     

Het is heel heel warm en we krijgen een verfrissende welkomstaperitief en daarna gaan we Ubud in om eens wat te kijken. Vandaag blijkt een feestdag en er loopt dan ook een stoet rond, we genoten vooral van een groep kleine jongetjes die rond liepen en lawaai maakten, dit om de boze geesten te verjagen, en dat deden ze met veel overgave.

  

Ubud is een leuk stadje, ook met veel mooie oude gebouwen en natuurlijk tempels. We lopen willekeurig wat rond en kijken vol bewondering hoe mooi het allemaal is. Overal zijn bloemen, mooi gearrangeerd, de tempels zijn mooi aangekleed met stukken stof, de kleur hangt af van de godheid aan wie de tempel gewijd is, maar geel, zwart en wit komen vaak terug. 

Overal wordt je aangeklampt, met de vraag Taxi Sir? Massage Sir? Gewoon mannen die aan de rand van het trottoir zitten en als je passeert vragen ze dat, wel irritant maar ze dringen gelukkig ook niet aan, dus dat valt nog mee.

Heel opvallend is dat overal, maar dan ook overal, offerandes liggen, midden op de stoep zie je weer een bamboe matje liggen met daarop wat fruit en bloemen, mooi geschikt, onder bomen, op een ton, echt overal, het geeft wel een feestelijke indruk. Eerst was ik bang om daar op te trappen, een soort van heiligschennis of zo, maar we hoorden dat dat niet erg is, als het een keer geofferd is maakt het blijkbaar niet meer zo uit. 

We worden overvallen door een gigantische stortbui en schuilen in een cafeetje, tegenover weer een ander tempelcomplex. 

Het was meer een verkenningswandeling want we zijn toch wel wat moe na de lange reis en alle indrukken.

We lopen dan ook weer via het kleine weggetje dat om Monkey Forest heen loopt terug naar het hotel waar we ook (lekker) eten en gaan dan heerlijk slapen.

7 april

Na een uitgebreid ontbijt in de 'eetzaal' van het hotel gaan we Monkey Forest bezoeken, het hotel ligt naast het bos, en we hebben er gisteren al omheen gelopen. Het is een groot prachtig bos waar dus honderden apen leven, er staat wel een hek omheen maar dat houdt de apen uiteraard niet tegen, we zijn ze dan ook al tegengekomen op de parking van ons hotel.

Er is overal gewaarschuwd dat die beesten enorm brutaal zijn en alles van je jatten wat ze kunnen, we hebben dus zo min mogelijk bij ons en de camera's en tassen zitten stevig om onze nek.

                                    aap eet offerandes op

Het bos is echt prachtig, en niet alleen de apen. Die zitten werkelijk overal, overal, moeders met babys, hele families zitten te ruziën en lawaai te maken. Ze springen in je nek, wat best wel eng is want ze kunnen gemeen bijten, maar de 'mijne' deed gelukkig niets.

                                       

                                

Het bos zelf was sprookjesachtig mooi, reusachtige bomen, klaterende riviertjes, vijvertjes met vissen, we hebben er heerlijk doorheen gedwaald, zeker wat verder op in het bos waar er minder toeristen waren en het heerlijk rustig en feeëriek was. 

  

's Middags hebben we dan genoten in en rond het zwembad van het hotel, wat ook heerlijk was, en Jan heeft dan nog een lekkere massage genomen.

's Avonds gingen we dan op zoek naar een tempel ergens in het stadje waarvan ik had gelezen dat ze daar de traditionele Kacek dans deden, en dat moet je als toerist toch wel gezien hebben natuurlijk.

We vonden het eerst niet maar waren uiteindelijk gelukkig toch nog op tijd voor de voorstelling.

Door het constant zingen van Tsjakka tsjakka tsjakka tsjakka in een bepaald ritme raken ze in trance waarna ze door vuur lopen. Daarom heen is nog een hele 'show' van dansen, een heel verhaal van de goeden en de slechten met draken en goden, aangezien wij het niet kenden was het niet allemaal even duidelijk maar het is sowieso vrij spectaculair om te zien en vooral om te horen, (het hypnotiserende tsjakka tsjakka zit nu nog in mijn hoofd), en ik was blij dat ik het gezien had. 

Daarna zijn we nog gaan eten in een Franse Bistro, op Bali, een quiche met een salade, geserveerd op een leisteen, heel design. 

                                     

8 april

Vandaag stond er een raft ervaring op het menu. Dat hadden we allebei nog nooit gedaan dus nu ging het er eens van komen.

We werden keurig aan ons hotel opgehaald door een chauffeur die ons naar het startpunt van het raften zou brengen. Onderweg stopten we nog bij een plantage waar Jan Luwak koffie kreeg, koffie gemaakt van bonen die eerst zijn opgegeten en dan uitgescheten door een civetkat, het is een van de duurste koffies ter wereld. Ik kon kiezen uit verschillende soorten thee en koos lemon gras.

                        

Vervolgens kwamen we aan bij het raften, we kregen eerst een briefing, en een helm, zwemvest en peddel.

We zaten per 4 in een raft, een rubber boot dus, en dan nog de 'bestuurder'. Die andere man was samen met zijn zoontje, een jaar of 8, en dat jongetje was niet helemaal goed, er was alleszins iets mis mee. 

Wat ik niet wist, of tenminste, waar ik geen idee van had, is dat er verschillende klassen zijn in het raften, en deze was klasse 4, een van de zwaarste, dus achteraf gezien niet de beste om mee te  beginnen.

De omgeving was prachtig, geweldig mooi, dwars door de jungle, waar je te voet niet zomaar kan komen, we voeren onder en langs watervallen, het was beeldschoon en ik genoot van de prachtige natuur om ons heen. Hier en daar was het water wel behoorlijk wild maar dat liep goed af. 

Totdat het misliep dus.

Hoe het precies mis ging is niet heel duidelijk want het ging allemaal heel snel, we botsten in ieder geval op een grote rots waardoor de boot helemaal omhoog kwam en omsloeg en ons eruit katapulteerde en we landden in die wilde rivier. 

Die andere man die bij ons in de boot zat kon nog net zijn zoontje vastgrijpen en met zijn andere hand pakte hij mij vast,  maar toen kon hij zichzelf niet meer vast houden, toen kreeg ik gelukkig een liaan te pakken die over de rivier hing en hij ook, dus wij hingen daar redelijk veilig vast tegen de kant.

Maar ik zag Jan nergens en was dus wel wat in paniek. De gids van de boot hoorden we toen roepen, die bleek een 100 tal m verder gestrand maar aan de andere kant van de rivier, en hij had de boot kunnen redden. Hij kon Jan ook zien die nog verder was meegesleurd en daar weer een 100m verder van was. 

De gids blies op een fluitje en echt, binnen de kortste keren kwamen er kano's om ons te redden, dat ging echt heel soepel en georganiseerd.

We kwamen dus weer allemaal bij elkaar en hebben onze tocht gewoon verder gezet, wel zeiknat en een beetje bibberig en ik toch wel ongerust als we weer een waterval af moesten, vooral die van 45 graden, maar verder is er niets gebeurt en was het gewoon een schitterende tocht.

Aan het eindpunt, waar we eerst de berg omhoog moesten klauteren, stond er een uitgebreid lunchbuffet op ons te wachten in een restaurant met prachtig uitzicht over de vallei en de rivier.

                             

Maar eerst werd Jan verzorgd want die was er toch het ergste aan toe, veel schaafwonden en blauwe plekken.

 

Ik veronderstelde dat zoiets wel vaker gebeurde maar aan de reacties van het personeel daar was dat toch niet het geval, zeker niet iets wat wekelijks gebeurde. Dat hadden wij dus weer. Sterker nog, toen wij allang terug in het hotel waren hadden ze zelfs nog naar het hotel gebeld om te checken of we zeker in orde waren, vond ik wel netjes.

We waren in orde, Jan wel met een gigantische zwarte plek, en bloederige schaafwonden, maar gelukkig niets ernstigers.

Om onze spieren wat te verwennen hebben we toen 2 masseurs besteld die ons op onze kamer zijn komen masseren, een koppelsmassage, op het bed in de kamer, dat hadden we wel verdiend na zo'n spannende maar toch ook heel mooie dag.  

9 april

Vandaag stond er een fietstocht op het programma, fietsen door de rijstvelden hier in de omgeving. Maar Jan was toch wel een beetje gewond en we waren toch ook wel stijf, dus we besloten om een dagje in en rond het hotel te genieten, lekker in de zon in en om het zwembad en een klein uitstapje naar Ubud City, wat echt wel heel mooi is. We hebben op een 'terras' gezeten en wat gedronken en genoten van het uitzicht, 's avonds weer in het hotel gegeten, lekker en makkelijk en rustig. 

 tempels in Ubud

 het terras waar we wat gedronken hebben

 uitzicht van op het terras 

                                     

Foto: terugkomend met boodschappen via het weggetje langs monkey forest, 1 aap leidt ons af terwijl de andere ons eten probeert te stelen

10 april

Met spijt vertrekken we uit het Saren Indah hotel, iedereen is hier zo aardig, het is zo mooi, zo rustig en zo gezellig.

Een chauffeur staat weer stipt op de afgesproken tijd klaar om ons op te halen en ons naar onze volgende bestemming te brengen in Mombal.

We gaan naar een Balinese B&B, logeren bij een Balinese familie thuis op een authentiek Balinees erf. Dat leek me heel leuk om dat eens mee te maken.

Na een uurtje rijden kwamen we dan aan op het erf en werden verwelkomd door onze gastvrouw, mevrouw Koman. Ze toonde ons ons huisje voor die nacht en dat was echt prachtig.

Het hele erf is van een schoonheid en een sprookjesachtigheid, echt helemaal geweldig, overal schitterend houtsnijwerk, overal planten en bloemen. Het is een terrein waarop allemaal verschillende huisjes staan, zij wonen in een, de ouders wonen in een, de kinderen zitten op de universiteit en ik veronderstel dat wij een huisje hadden waar zij anders in wonen. Het is van binnen een grote kamer met een bed en een tafel en stoelen en een buitenbadkamer, wel overdekt maar open en een douche wat eigenlijk gewoon een buisje uit de muur is, maar heerlijk fris in die hitte. Je woont en leeft eigenlijk buiten, we hebben dan ook een groot en geweldig overdekt terras met een ligbank en eettafel en stoelen, alles kraaknet, schoon en in orde.   

 ingang van het erf

 

 'ons huisje'

 'versiering van het erf'

 rijstkoeken om te offeren

 de familietempel 

Op het erf is uiteraard ook de familietempel, en tegenover ons is ook nog een soort huisje maar helemaal open en als ik het goed begrepen heb is dat een soort onderkomen/verblijfplaats voor overleden familieleden of zoiets, alleszins ook een religieus iets. Maar het is allemaal zo mooi, en zo leuk, en ik ben zo blij dat ik dit ook besteld heb, dit is echt zo anders dan in een hotel zitten (alhoewel we ons hotel in Ubud ook geweldig vonden, daar niet van) 

Nadat we ons hadden geïnstalleerd en alles hadden bewonderd nam mevrouw Koman ons mee op een wandeling door het dorp. We liepen langs rijstvelden, bananen en avocado plantages, zij vertelde van alles en wees van alles aan, haar Engels is echt behoorlijk goed, dus dat was wel een meevaller. We zijn nog naar de rivier geweest in de jungle, naar de dorpstempel met zijn draken en stoffen doeken, wat typisch Balinees is, ook naar het dorpsbadhuis dat nog steeds gebruikt wordt, het was echt heel leuk. 

Een ander hoogtepunt was toen ze ons meenam naar een nicht van haar, waar ze op het erf net bezig waren met de voorbereidingen van een offerceremonie. De dames waren super vriendelijk en wij mochten ook proeven van het lekkers dat er stond, we kregen koekjes en cola. Wij hebben dan ook maar een 'donatie' gedaan om iets te kunnen offeren. Kijk, dat was toch zeker een voordeel van het verblijven bij de mensen, als je in een hotel zit maak je zoiets niet mee.

 

 

 

Na de lange wandeling hebben we wat gerust en rondgelopen op het erf. Koman had ondertussen rijstkoeken gebakken om te gaan offeren bij de familietempel, wij mochten ook eens proeven, en dat was toch LEKKER.

Ze kan trouwens gewoon heel lekker koken, ontdekten we 's avonds, we kregen een geweldige Balinese avondmaaltijd geserveerd op ons mooie terras en dat was ook al zo heerlijk.

 oma maakt de offerings voor de volgende dag

11 april

We krijgen van mevrouw Koman een aangepast Europees ontbijt met spek en eieren en toast en fruitsap, allemaal super schattig.

 het ontbijt

 op de markt

Ik vroeg haar of ik haar keuken eens mocht zien, ik was benieuwd hoe een Balinese keuken er uit zag, zeker een waar zulke heerlijkheden uit tevoorschijn getoverd werden. Ze reageerde wel wat terughoudend maar toonde het toch. En ik moest mijn best doen om niet ontsteld te reageren toen ik het zag, hier bij ons zou er nog geen varkensvoer in worden klaar gemaakt, het zag er echt niet uit, een viezig hok. Maar goed, het eten was zalig en we zijn er niet ziek van geworden, dus geen probleem, ik had het gewoon beter niet geweten.

 de keuken.......

We worden later opgehaald voor de volgende bestemming maar eerst neemt ze ons nog mee naar de plaatselijke markt met zijn kleuren en geuren. Ik koop nog een sarong want dat gaan we hier nog nodig hebben, je kunt geen tempels bezoeken zonder. En Koman zorgt ervoor dat we niet (teveel) bedrogen worden qua prijs. Zelf slaat ze nog wat groentes in voor thuis.

Als we terug komen op het erf staat de chauffeur ons al op te wachten, samen met onze gids voor de komende tijd, een schattig meisje, ze kan 2x in mij, die OOK Koman heet, maar dat blijkt dan de naam te zijn voor een derde dochter, dus niet heel ongewoon.

In ieder geval, we nemen hartelijk afscheid van onze gastvrouw, we hebben het hier erg naar ons zin gehad.

                              

Onze nieuwe Koman spreekt Nederlands, dat heeft ze speciaal gestudeerd, maar het gaat wel wat moeizaam en ik vind het makkelijker om Engels met haar te praten.

Maar ze is wel heel lief, wel wat verlegen, ze doet het ook nog maar pas, ze weet wel veel maar je moet er meer naar vragen want uit zichzelf vertelt ze niet zoveel, tenminste, zeker niet in het begin, daarna beterde dat, toen we elkaar beter leerden kennen.

 onze gids Koman 

In ieder geval, we gaan eerst naar de bekende zilversmeden van Celuk. Dat had ik besteld maar daar heb ik achteraf spijt van, het was een echte toeristenval, met toeristenprijzen, wel mooie dingen, veel filigrain en zo, maar erg duur en verder niet veel te zien.

Daarna gingen we naar de vlindertuin die mooi was, en waar we allerlei vlinders en torren en wandelende takken op ons gezet kregen, gelukkig ben ik daar niet bang van, het was dus wel leuk.

Daarna gingen we naar de beroemde rijstterrassen van Jatiluwih, het was wel heel jammer dat er net een gigantische regenbui over ons heen was getrokken, alles droop nog van het vocht, goed voor de rijst, dat wel, de velden waren felgroen en de lucht was nog steeds helemaal donkergrijs. We hebben daar een stuk gewandeld en toen kwam de chauffeur ons weer oppikken. Ik moet zeggen, alles is PERFECT georganiseerd, alles klopt, ik ben echt heel tevreden over deze organisatie.

Vervolgens reden we naar de Ulun Dalun tempel oftewel, de tempel in het meer. Het weer was ook hier niet geweldig, grijs en regenachtig maar de tempel was wel mooi, zo gelegen in het water. Waar wij dan weer helemaal verbaasd naar kijken was een Brugmansia, wij hebben die als potplant, al jaaaaaaren, maar hier was het een BOOM, vol vol bloemen, echt wel iets anders dan onze plant thuis. Wat ik ook helemaal geweldig vond was dat op dat terrein een Boedistische tempel stond, vlak naast een Hindoe tempel en dan een stukje verder op een moskee, allemaal broederlijk naast elkaar, als dat geen verdraagzaamheid is. Mooi.

                                                           

De laatste bezienswaardigheid voor we naar ons volgende hotel gingen was een waterval, daar ben ik natuurlijk altijd dol op dus hier moesten we er natuurlijk ook een bezoeken.

 

Het was een eindje lopen naar de waterval zelf, door een dorpje met spelende kinderen, en uiteraard wat souvenirstalletjes, maar dat is niets voor mij. We bezochten de Git Git waterval, die stort zich van een hoogte naar beneden en je kunt er tot bijna vlak onder gaan staan, je wordt wel nat van al het opspattende water die als een nevel daar hangt, maar mooi was het.

 

Na een dag vol bezienswaardigheden brachten ze ons naar het Hotel Adirama in Lovina.

Ook hier was het weer allemaal zo mooi aangekleed en hadden we weer een prachtige kamer met terras op het gelijkvloers en kregen we weer een welkomstcoctail. Maar dit hotel ligt ook nog eens gewoon direct aan zee, als je in de eetzaal (eetterras met een dak erboven eigenlijk)zit, zit je direct aan het strand, leuk.

                                 

                                                 

12 april

Vandaag heeeeel vroeg opstaan want we gaan dolfijnen spotten, tenminste, dat is de bedoeling. Van op het strand bij het hotel komt een bootje ons ophalen en we varen de zee op, op zoek naar. We blijken niet de enigen, de zee ligt VOL met zulke bootjes, allemaal op zoek, als er een iets gezien heeft en draait, dan draait alles opeens die kant uit, het was wat toeristisch. Maar ja, wij deden het ook, dus je kunt die anderen het ook niet kwalijk nemen. In ieder geval, die dolfijnen hadden er blijkbaar ook geen zin in, want ze lieten zich niet zien, de hele tijd gespannen rondkijken of je geen vin boven het water zag uitsteken, maar nee. Na anderhalf uur, toen ik de hoop eigenlijk al had opgegeven, waren ze er opeens, en toen ook een heleboel, aan verschillende kanten van de boot. Het is alleen lastig om te fotograferen. Tegen de tijd dat je ze ziet zijn ze alweer onder gedoken, maar het is toch gelukt om een paar dolfijnen foto’s te maken. En ik was blij, dolfijnen in het wild zien, weer iets van mijn bucketlist…

Toen we terugkwamen bij het hotel was het eigenlijk nog gewoon ’s morgens vroeg, we hadden nog de hele dag voor ons.

Een chauffeur bracht ons naar een Boedhistische tempel in de buurt, de Brahma Vihara Ashrama, en het was daar prachtig, heel sereen, bijna niemand anders, geen toeristen, en zo mooi, natuurlijk weer heel veel groen en bloemen, maar ook de verschillende tempels waren indrukwekkend. We moesten natuurlijk wel weer een sarong aan, die we niet bij ons hadden maar ze waren zo vriendelijk om die te voorzien.

Na hier een uurtje rondgedwaald te hebben gingen we terug naar de chauffeur die braaf op ons was blijven wachten en hij bracht ons naar de Hot Springs Air Panas.

Dat is eigenlijk een soort natuurlijk wellness center, het water is 37graden en komt zo uit de grond, hup, rechtstreeks de baden in, stromend uit de bekken van draken,  het was echt zalig om daar in te liggen weken. Ook hier is de omgeving weer geweldig, een prachtig bamboe bos, prachtige palmen, overal bloemen en klaterend water. Maar de gezondheidsinspectie hier zou het per direct laten sluiten denk ik, wegens hier en daar niet hygiënisch volgens de geldende strenge normen in Nederland en België, maar daar zijn ze niet zo moeilijk, en we zijn er ook niet ziek van geworden, het was gewoon zalig.

Die avond aten we in het hotel, alweer onze laatste avond hier, en toevallig was er net die avond een show voorzien door het personeel opgevoerd. De eigenaar is Nederlander, maar getrouwd met een Balinese, en zij had de show in elkaar gestoken.

Het was eigenlijk wel heel schattig, een beetje knullig, maar iedereen deed zijn uiterste best en gaf zich helemaal. We kregen Balinese muziek, en Balinese dansen in prachtige kostuums, en tenslotte speelden er nog wat jongens met akoestische gitaar “Westerse’”nummers. Het hoogtepunt was uiteraard het nummer Hotel California, maar ze zongen hier Welcome to the Hotel Adirama. Zoals ik zei, het was heel schattig, en feestelijk voor onze laatste avond hier.

13 april

Na een ontbijt, lekker weer direct aan het strand, helaas weer geen mooi zonnig weer, komt de chauffeur ons weer oppikken want we gaan weer een dagje bezienswaardigheden kijken en naar ons volgende hotel. Het was ook een blij weerzien met Koman, alweer onze gids van de dag.

We reden eerst naar Kintamani, een uitzichtpunt over de nog actieve Baturvulkaan en het kratermeer.

Daarna gingen we naar de Besakih tempel, de moeder van alle tempels op Bali, alle Balinezen moeten deze tempel minstens 1x per jaar bezoeken, het is dan ook erg druk.

Koman mocht niet met ons mee naar de tempel, ze moest buiten blijven want ze was ongesteld, dus onrein. Lijkt me ook vervelend om dat aan praktisch wildvreemden te moeten vertellen, maar goed. Zij kleedde ons aan in onze sarongs en droeg ons over aan een andere gids, van de tempel zelf.

 

Die tempel was indrukwekkend, wat een kleuren, wat een gebouwen, wat een mensenmassa, allemaal in het wit, met gekleurde parasols en uiteraard overal offers. Wij deden ook maar mee met het bidden en stil zijn, when in Rome… enz. Alles was helemaal prachtig en indrukwekkend, zoveel tempels en gebouwens, zoveel goud, zoveel mensen, alles geweldig, tot ik op het einde ruzie kreeg met de gids, ik gaf hem een ‘vrijwillige’ donatie voor de tempel, van 20 euro dan nog, niet weinig, maar hij gaf met een verachtelijk gebaar aan dat dat niet genoeg was, anderen gaven minstens 50-80 euro zei hij erbij. Tja, zo moet je bij mij niet beginnen. Ik was woedend en weigerde meer te geven of zelfs hem zelf nog een fooi te geven omdat ik hem zo greedy en onbeleefd vond, daar was hij dan weer niet blij mee. Enfin, wij weg en terug naar de auto waar Koman op ons wachtte. Tegen haar ook gezegd dat ik dat geen manier van doen vond, en behoorlijk schandalig. Ondertussen heb ik ook gelezen op tripadvisor dat veel mensen kloegen over het commerciële karakter van deze tempel, meer geldklopperij dan iets anders. De tempel zelf was echt heel indrukwekkend maar ik had een slechte nasmaak en geen goeie herinnering.

                               

Een vrolijker bestemming was de volgende, het leuke en zeer fotogenieke Tirta Gangga waterpaleis, ook iets wat ik ergens had gelezen en wat echt heel leuk was, niet voor een dag, maar een super leuke en echt fotogenieke tussenstop. Het bestaat uit vijvers, met stapstenen en bruggetjes, en fonteinen, en je kunt er zelfs in zwemmen, maar dat hebben wij niet gedaan, alleen vrolijk rondgelopen.

Daarna bracht de chauffeur ons naar Amed, naar het Uyah Amed Resort en onze Ocean View Bungalow, die had ik speciaal gevraagd. Het is een ecologische zoutwinning en tevens hotel. Helaas, door het slechte voorjaar, ook daar, waren ze nu nog maar bezig om de installatie voor de zoutwinning en het drogen van het zout weer op te bouwen voor het nieuwe seizoen, we hebben daar dus niet echt iets van gezien, tenzij op foto’s en bordjes die er wel stonden.

Maar onze bungalow is weer geweldig, groot, prachtig, alweer een badzaal, de badkamers zijn hier echt wel luxe moet ik zeggen, aangepast aan verwende toeristen. En dan hebben we dus ocean view, ons terras is op 50m van het strand. We hebben in het hotel gegeten onder begeleiding van live muziek, wat ik wel pijnlijk vond want we zaten daar zo ongeveer alleen.

 eetzaal 

sprinkhaantje tegen het raam

14 april

We hebben niet alleen ocean view maar ook nog prachtig uitzicht op een vulkaan. Het weer lijkt iets beter vandaag, er is toch al wat zon.

 uitzicht op de vulkaan in de wolken

We gaan dan ook snorkelen, dat hebben we allebei nog nooit gedaan en hier kan het direct van uit het hotel.

We varen met een bootje de zee op, met onze flippers, duikbril en zwemvest, wij zijn de sukkels van het gezelschap, de anderen gaan duiken, wij slechts snorkelen.

Slechts snorkelen, ha. Dat klinkt denigrerend maar het was MOOI. Het was geweldig, het was prachtig. Het is echt alsof je rondzwemt in een tropisch aquarium, scholen gekleurde visjes, blauwe zeesterren, koralen. Helaas komt het op de foto’s helemaal niet over, het lijkt allemaal wat bruinig terwijl het in het echt juist zoooo mooi en gekleurd was.

We waren helemaal uitgelaten en onder de indruk.

’s Middags hebben we dan nog in en rond het zwembad van het hotel gespeeld, gezwommen en in de zon gelegen, want er was eindelijk weer eens zon. Ook hebben we onszelf weer eens verwend met een heerlijke massage, die werd gewoon buiten gegeven op een terras, onderdeel van het hotel. En wat ik dan leuk vond, het gat waar je met je gezicht op ligt en naar beneden kijkt, daaronder was een kom water met drijfbloemen om naar te kijken, zulke dingen vind ik leuk. Het was dan ook een heerlijke dag.

                       

15 april

Vandaag gingen we fietsen, dat hadden we besteld via de receptie hier. Het heette downhill cycling, dus ik dacht: dat kan ik wel, downhill, vanaf de vulkaan naar beneden. 2 jongens kwamen ons ophalen, we kregen fietsen en wij op weg, 1 fietste mee, en 1 met de auto achter ons aan.

Downhill cycling, ammehoela, het was 1. Een mountainbike tocht en 2. Ging minstens zoveel uphill. We stopten bij een boerderijtje wat we konden bezoeken, ze kweekten daar papaya’s en cacaobonen, en hadden wat koeien, en mevrouw maakte nog een mandje terwijl ze met ons aan het praten was.

de rijst word gewoon op straat gedroogd, auto's rijden er zo over heen

 Ook was er nog een stop voorzien bij een zilversmid maar daar had ik even genoeg van, die toeristenval hadden we al gehad. De tocht was veel pittiger dan ik had verwacht, ik ben ook al geen fanatieke fietser, en toen ik bij de zoveelste heuvel weer amper boven kwam had ik het wel gehad en mocht ik verder meerijden met de auto.

Jan fietste dapper door, en onderweg zag ik al vanuit de auto: goed dat ik gestopt ben want dit had ik niet gekund, en deze heuvel hier was ik ook niet opgeraakt.

Eindelijk kwamen we dan aan op de bestemming en tegelijk beloning: een paradijselijk bountystrand waar we in een strandtentje een lunch kregen en een tijd op het strand mochten liggen. Een prachtig wit zandstrand, turquoise water, omzoomd met palmbomen, een prachtig blauwe lucht erboven, het was echt paradijselijk, dit was echt geweldig. De strandstoelen hadden een parasol en dat was ook nodig want het was heet en je brandde gewoon weg. Maar prachtig en geweldig was het, en de tijd die we daar waren was veel te kort.

Verder hebben we dan nog genoten van het zwembad en het strand bij ons hotel, en we aten daar ook. Het was trouwens nog grappig want de ober, die uiteraard vroeg waar we vandaan kwamen reageerde superenthousiast op ons ‘Belgium’, ‘oh, Belgium, yes, I have a friend there, wait, I’ll show you’. En hij begon driftig in zijn telefoon te zoeken. Wij keken elkaar al aan van: hij beseft toch wel dat er wel meer mensen in België wonen..., maar goed, wij wachtten geduldig tot hij de foto had gevonden. Toen hij hem triomfantelijk liet zien keek ik eerst eigenlijk niet zo goed, want wat moest ik met een onbekende Belg, maar toen bleek het een foto van hem met Herman Verbruggen te zijn, oftewel Marcske uit de Kampioenen, die was ook in dat hotel geweest. Enfin, wij konden dus enthousiast bevestigen dat we zijn friend ook kenden, niet dat wij ooit een volledige aflevering hebben gezien, maar kom, dat hebben we hem maar niet verteld.

16 april

We verlaten ons hotel in Amed en worden netjes op tijd opgewacht door de chauffeur, die ons naar Sanur zal brengen, het laatste stuk van onze reis.

Maar onderweg gaan we eerst nog wat bekijken.

We stoppen eerst in Tertangan, een dorpje dat bekend is om zijn Ikat weeftechniek, een dubbele weving, heel ingewikkeld en met ingewikkelde motieven.  Het dorpje is ook bekend omdat de inwoners een nog oudere godsdienst dan het hindoeïsme aanhangen, nl het animisme.

We hebben door dat dorpje gelopen, het was nog meer terug in de tijd dan andere dorpjes waar we geweest zijn. Op verschillende plaatsen zaten vrouwen te weven en natuurlijk mocht je daar naar binnen en ze lieten het zien wat ze aan het doen waren. Uiteraard was er ook van alles te koop maar ik vond het wat duur, het was leuk om daar rond te lopen maar niet indrukwekkend.

De volgende stop was de beroemde vleermuisgrot, dat is een tempel waar duizenden vleermuizen leven, dus dat leek me wel geweldig om te zien.

Maar helaas, we waren al helemaal uitgestapt, en stonden al voor de ingang, toen we te horen kregen dat er op dat moment net een heilige ceremonie bezig was en dat toeristen dus niet toegelaten waren. Dat was even een tegenvaller. We zijn dan maar gaan kijken op het strand waar ze net aan de zee aan het offeren waren.

                   

We waren dus iets vroeger in Sanur dan gepland, in het Parigata Villa resort. En dat was niet erg want het bleek GEWELDIG.

Na het succes in Thailand, die laatste paar dagen in dat resort, hoopte ik zoiets nu weer te herhalen.

Ik had er wel wat van verwacht, het was ook het mooiste wat ik had geboekt. Maar dit overtrof echt alle verwachtingen.

Het zijn allemaal villaatjes, rond een centrale zwembad/centerparcs achtige/tropische tuin. Elke villa heeft een eigen zwembad temidden van een eigen tuin en is omgeven door een muur, je hebt dus echt alle privacy. Het huis heeft 2  badkamers, waarvan 1 met een gigantisch 2 persoons bad, een wc met kontsproeier, een terras buiten overdekt, en uiteraard ligstoelen bij het zwembad, nog een buitendouche, zelfs een soort jacuzzi als onderdeel van het zwembad, het was echt super en we voelden ons zulke luxebeesten. Toch was de prijs niet super overdreven, 120 euro per nacht, dat betaal je hier ook algauw, en dan heb je een hotelkamer terwijl dit werkelijk echt geweldig was.

 ingang van onze villa

 gang naar de voordeur en tuin 

 villa met zwembad

badzaal 

Ontbijt was ook inbegrepen, dat was op het terras van het hotel, vlak naast die tropische en prachtig onderhouden tuin.

tuin van het resort 

En als we het hotel uitlopen zitten we op 2 min van het strand, en op de dijk van Sanur.

Dat moesten we natuurlijk ook eens uitproberen en we hebben een heel stuk langs die ‘dijk’ gelopen, eigenlijk meer een prachtig wandelpad onder de bomen, en direct ernaast begint het strand. Er stonden daar ook een paar kapitale villa’s, een waar Lady Di, en ook Mick Jagger nog hadden verbleven, heel prachtig, maar wij waren ook heel tevreden met onze villa.

17 en 18 april

We hebben 2 dagen eigenlijk niet echt iets gedaan behalve vakantie vieren, lekker in ons eigen zwembad rondgeplonst want het was wel warm, wat door Sanur gekuierd, af en toe ergens een ijsje gaan eten, kortom, een paar luie vakantiedagen, heerlijk genieten.

Dagelijks onderhoud van de tuin

 ijsje aan het strand van Sanur

 19 april

De laatste dag alweer, ook vandaag weer genoten van onze villa en het strand. Ons hotel heeft ook een eigen strandbar, maar daar zijn we zelfs nooit meer geraakt, lekker in ons blootje in onze eigen tuin en eigen zwembad vonden we leuker.

Onze laatste avond hebben we wel nog wat speciaals gedaan, we zijn naar de beroemde tempel Tanah Lot geweest om de zonsondergang daar te zien boven zee.

We waren wel niet de enigen die dat plan hadden, het was daar DRUK en vol, vooral bij de hoofdtempel zelf, wij zijn eerst wat verder naar links doorgelopen en daarna nog wat verder de andere kant op, want daar was het rustiger, de meeste toeristen bleven bij de tempel zelf hangen.

 Op de voorgrond weer wat typische offerandes

Maar prachtig was het wel, die hele omgeving was geweldig.

                         

Er was trouwens nog iets raars, er was een mooi uitzichtspunt en daar werden foto’s gemaakt, je stond er eigenlijk in de rij om op dat punt te staan, foto te maken en next. Wij stonden daar dus ook braaf te wachten en waren bijna aan de beurt. De jongen voor ons, een Aziaat, was eerst nog en die vroeg aan mij of ik naast hem wilde komen staan, hij keek wel naar Jan om toestemming te vragen. Die vond het wel grappig, en ik deed het dan maar. Dus nu zit ik ergens in een fotoalbum van een onbekende jongen, mijn nieuwe beste vriend.

                      

Maar afgezien daarvan hebben we samen romantisch rondgedwaald en hebben een rustig plekje gezocht om de zonsondergang te zien boven de tempel. Helaas waren er vrij veel wolken dus een echt spectaculaire zonsondergang werd het niet, maar wij waren toch helemaal gelukkig, het was een super romantische laatste avond van onze huwelijksverjaardagsreis.

                

                                  

De terugweg naar het hotel ging wel niet zo vlot. Waar wij geen rekening mee hadden gehouden was dat al die mensen allemaal tegelijk weer naar huis gingen, zodra de zon een keer onder was, was er natuurlijk nog weinig te zien. En wij hadden iedereen voor laten gaan, we hadden geen haast en genoten nog van de omgeving met veel minder volk. Maar… de toegang tot die tempel was eigenlijk maar 1 weggetje van kilometers lang, en al die bussen en al die auto’s moesten via dat ene weggetje terug, het was dus gigantische file en verkeerschaos en we kropen vooruit.

Tot overmaat van ramp kreeg de chauffeur telefoon dat zijn moeder onverwacht in het ziekenhuis was opgenomen dus die wilde ook dringend naar huis maar kon niet. Het was wel irritant want hij zat toen constant aan de telefoon te kleppen, met de hele familie geloof ik, en was nogal over zijn toeren. Het was dus niet echt een ontspannen terugtocht, maar kom, wij waren toch redelijk zen.

We hebben hem nog het beste gewenst met zijn moeder, voordat hij wegstoof bij het hotel.

20 april

De laatste dag, vanmiddag vertrekt het vliegtuig naar huis.

We verlaten met grote spijt onze geweldige villa, na eerst nog een hele fotoshoot gedaan te hebben in de tuin van het hotel.

 ontbijt

 receptie

Een chauffeur komt ons halen, we hebben nog even tijd en bezoeken de Bali Orchid Garden, nogal prijzig voor Balinese begrippen maar wel mooi. Zoveel verschillende soorten orchideeën dat er hier te vinden zijn, we knippen wat weg met het fototoestel.

Nadat we helemaal rond zijn brengt de chauffeur ons echt naar het vliegveld en zit het er op.

21 april

Na een lange en gelukkige rustige reis, met weer een stop van een paar uur in Kuala Lumpur, komen we terug op Schiphol.

We nemen de shuttlebus naar het hotel, halen onze auto daar uit de garage en rijden het hele stuk naar huis.

Wat een geweldige mooie reis is dit weer geweest. 

Ik heb Bali Travel dan ook een mail gestuurd om ze te feliciteren met de vlekkeloze organisatie van deze reis. Die is precies zo geworden als ik gehoopt had, dankzij hun. 

Lees hier: Meer reisblogs